Verein der Griechen aus Efxinos Pontos e.V – Cardinal Bessario.
Der Verein der Griechen aus Efxinos Pontos e.V – Cardinal Bessario wurde 1976 in Nürnberg gegründet. Der Verein besteht aus etwa 120 aktiven Mitgliedern, darunter drei Tanzgruppen, für Kinder, Jugendliche und Erwachsene, mit mehr als 70 Tänzern. Die bekanntesten Musik-Instrumente die meistens unsere Tanzvorführungen begleiten sind Lyra und Davul Die Pontosgriechen oder auch Pontier genannt sind die Nachfahren jener Griechen, die im Altertum die historische Landschaft Pontos besiedelten.
Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης Εύξεινος Πόντος
O Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης ιδρύθηκε το 1976, με σκοπό την καλλιέργεια του πολιτιστικού ύφους και ήθους των μεταναστών Ποντίων στην πόλη και στα περίχωρα της Νυρεμβέργης. Τα κατάφερε εν μέρει. Σήμερα τέσσερις προσφυγικές και τρεις μεταναστευτικές γενιές μετά, αναζητά το ρόλο του, πρόθυμος να αιφνιδιαστεί και να προκληθεί, έχοντας κατανοήσει την ανεπάρκεια των καταστατικών του αρχών. Συμμετέχοντας στο δευτεροβάθμιο όργανο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ποντίων Ευρώπης, παρακολουθεί με συμπάθεια τις αντιληπτικές υστερήσεις του κοινού χώρου, αναμένοντας τη νομοτελειακή του χρεοκοπεία. Προσπαθώντας ν`αρθρώσει μια εναλλακτική φωνή, εκμεταλλεύεται ως μέσο το φολκλόρ (χορό, τραγούδι) και επιδιώκει τη σύνθεση μέσα από τη συσπείρωση ετερόκλητων προφίλ. (με περηφάνεια υποδέχεται ολοένα και περισσότερα μέλη με μη ποντιακή καταγωγή ή συνείδηση, ένας πόλος δυσερμήνευτης αλλά παραγωγικής γοητείας) Ο Σύλλογος θα εξακολουθήσει ν` απολαμβάνει τον εκκεντρισμό, και την ηδονική μοναδικότητα του εν γένει αποσυνάγωγου. Ο Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης είναι αλληλέγγυος σε κάθε πρόσφυγα πέρα από την καταγωγή, τη θρησκεία και το χρώμα του.
„τα βασίλεια…εμάς π`εχώρτσαν`ε καμίαν να μη αναπάουνταν„
Τα κράτη και εκείνοι που μας χώρισαν (τώρα πια πεθαμένοι) ποτέ να μην αναπαυτούν…
1992, Σαλήχ- μουσουλμάνος ελληνόφωνος κάτοικος Λιβεράς Πόντου, σχολιάζοντας την προσφυγιά των χριστιανών από τον Πόντο.
Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος
Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος ή Βασίλειος (κατά κόσμον) Βησσαρίων (κατά Χριστόν) (2 Ιανουαρίου 1403 – 18 Νοεμβρίου 1472) ήταν Βυζαντινός κληρικός, καρδινάλιος της Καθολικής Εκκλησίας και τιτουλάριος Λατίνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και ένας από τους επιφανείς λόγιους που συνέβαλαν στη σημαντική αναβίωση των γραμμάτων τον 15ο αιώνα. Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μορφές του βυζαντινού και ιταλικού ουμανισμού της κοσμοϊστορικής εποχής της μετάβασης από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση. Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου, τότε πρωτεύουσα της ομώνυμης Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών. Ήταν ένα από τα 15 παιδιά βυζαντινής οικογένειας με γνωστό μόνο το όνομα της μητέρας του που ονομαζόταν Θεοδούλη και ότι όλα τα άλλα αδέλφια του πέθαναν πριν το θάνατο των γονιών του.
Έλαβε την βασική του παιδεία στην Τραπεζούντα, τελώντας υπό την προστασία του επισκόπου Τραπεζούντας Δοσίθεου. Το 1415 ο Δοσίθεος μεταβαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη πήρε μαζί του τον Βασίλειο όπου και τον παρέδωσε ως τρόφιμο σε μία Μονή προκειμένου να συνεχίσει φοίτηση κοντά σε μεγάλους διδασκάλους όπως τον Γεώργιο Χρυσοκόκκη στην „Πατριαρχική Ακαδημία“ και αργότερα κοντά στον επίσκοπο Σηλυβρίας τον Ιγνάτιο Χορτασμένο όπου φέρεται να μαθήτευσε μαζί με τον Φραγκίσκο Φίλελφο και τον Μάρκο τον Ευγενικό.